Radykalnie nowe stanowiska
Indonezyjski kolektyw artystyczny Ruangrupa zmieni oblicze wystawy Documenta. Zaskoczy również niemiecki pawilon na Biennale w Wenecji.
Ruangrupa: przełom w historii Documenty?
„Chcemy stworzyć globalnie zorientowaną, opartą na współpracy i interdyscyplinarną platformę sztuki i kultury, która będzie istnieć również po upływie 100 dni Documenty 15”, ogłosił indonezyjski kolektyw artystyczny Ruangrupa po powierzeniu mu kierownictwa artystycznego Documenty 2022. Dziesięcioosobowa grupa prowadzi przestrzeń artystyczną („Ruangrupa”) w południowej części Dżakarty, ma ponad 20 lat doświadczenia w tworzeniu sieci i opowiada się za podejściem partycypacyjnym. Poprzez zaangażowanie artystów i innych dyscyplin, takich jak nauki społeczne, polityka, technologia czy media, wzmacnia ideę artystyczną i promuje jej rozpowszechnianie poprzez wystawy, warsztaty i festiwale, a także czasopisma, książki i magazyny internetowe. Zdaniem komisji rekrutacyjnej Documenty Ruangrupa to „game changer” – gracz, który zmienia reguły gry. Oczekuje zatem od kolektywu nowego rozmachu i zmiany paradygmatu z biernej konsumpcji sztuki na aktywne tworzenie. Pierwszych wrażeń dostarczył członek inicjatywy artystów na Berlinale 2021. Mirwan Andan trzymał w ręku niebieski piankowy sześcian z ukrytym w środku mikrofonem i rzucał go w stronę publiczności, głęboko zanurzonej w swoich poduchach do siedzenia. „To hang out”, czyli „Spędzaj czas z Ruangrupą” – brzmiało motto. Jak ta koncepcja wpłynie na „Światową Wystawę Sztuki”, dowiemy się po jej otwarciu 18 czerwca 2022 roku.
Maria Eichhorn: niespodzianka w Wenecji?
„Malarstwo mnie nudziło”, powiedziała kiedyś Maria Eichhorn w wywiadzie na temat swojej edukacji w berlińskiej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych. „Chciałam w inny sposób wyrazić to, co chodzi mi po głowie”. Można było tego doświadczyć w 2011 roku w galerii Kunsthalle w Bernie. Zamiast organizować wystawę, wykorzystała udostępnione środki na pilnie potrzebne prace remontowe. W godzinach otwarcia można było zobaczyć drzemiący plac budowy, w godzinach zamknięcia prowadzono prace remontowe. Albo podczas wystawy z 2016 roku „5 tygodni, 25 dni, 175 godzin” w londyńskiej Chisenhale Gallery. Na czas trwania wystawy dała pracownikom dzień wolny, drzwi pozostały zamknięte. „Nie ma tu nic do oglądania, ale za to jest o czym myśleć”, napisał zachwycony angielski krytyk. „Maria Eichhorn jest dokładnie tą artystką, którą zawsze chciałem zobaczyć w Pawilonie Niemieckim na Biennale w Wenecji”, powiedział Yilmaz Dziewior, kurator pawilonu i dyrektor Muzeum Ludwig w Kolonii na wieść o wyborze 59-letniej artystki konceptualnej z Bambergu. Ciekawie będzie zobaczyć, jak Maria Eichhorn poradzi sobie z tym do 23 kwietnia 2022 roku. Na terenie pawilonu, który został wzniesiony jako budynek reprezentacyjny nazistów, pracowało już bowiem wielu artystów. Najbardziej sensacyjny wkład wniósł do tej pory Hans Haacke. W 1993 roku kazał rozbić płyty posadzkowe i wystawił gruz.
You would like to receive regular information about Germany? Subscribe here:
