Z USA i Finlandii do Niemiec w celach badawczych
Naukowa ojczyzna w Niemczech: Amerykanka Brenda Schulman i Finka Nina Huittinen wykładają i prowadzą badania na niemieckich uniwersytetach.
Brenda Schulman: Badania biochemiczne w Bawarii
To nie pierwszy duży przełom w karierze naukowej Brendy Schulman, jest on jednak dla niej szczególnie satysfakcjonujący: w badaniu opublikowanym na początku 2024 roku, zespoły naukowców pod kierunkiem tej amerykańskiej dyrektor Instytutu Biochemii im. Maxa Plancka oraz Gary'ego Kleigera z University of Nevada w USA wykazały, w jaki sposób komórki rozpoznają białka jako uszkodzone lub niepotrzebne. Odkrycie to ma wpływ między innymi na celowaną degradację białek, nowy obszar w rozwoju leków. Brenda Schulman podkreśla: „ta praca ma dla mnie szczególne znaczenie, ponieważ dotyczy zagadki, którą próbowałam rozwiązać przez kilkadziesiąt lat, od chwili, gdy 23 lata temu stworzyłam swoją pierwszą niezależną grupę badawczą“.
Było to na długo przed tym, zanim przyjechała do Niemiec. Schulman od 2016 roku prowadzi badania w Instytucie Biochemii im. Maxa Plancka w bawarskim Martinsried, a od 2018 roku pracuje jako profesor na Uniwersytecie Technicznym w Monachium. Niemcy już dawno stały się naukową ojczyzną tej badaczki, która od 2019 roku jest również członkinią Niemieckiej Narodowej Akademii Nauk Leopoldina.
Nina Huittinen: Z Finlandii na Wolny Uniwersytet Berliński
Pochodząca z Finlandii Nina Huittinen nie miała początkowo zbyt wiele wspólnego z Niemcami. Gdy była nastolatką, jej matka spytała ją, czy chciałaby uczyć się języka niemieckiego. Odparła wówczas: „A do czego miałby mi się przydać niemiecki?“. Zmieniła zdanie dopiero wtedy, gdy pod koniec studiów, a potem ponownie podczas studiów doktoranckich, trafiła do Instytutu Technologicznego w Karlsruhe (KIT). Nina Huittinen pracowała najpierw w Instytucie Ekologii Zasobów Centrum Helmholtza w Dreźnie-Rossendorf. Zajmowała się tam między innymi materiałami nieorganicznymi, które są istotne na przykład dla metod usuwania odpadów radioaktywnych.
Z Drezna w kwietniu 2023 r. przeniosła się na Wolny Uniwersytet Berliński, gdzie piastuje odtąd stanowisko zastępcy profesora chemii nieorganicznej. O swojej pracy mówi: „Profesura jest dla mnie świetną możliwością, aby móc kontynuować badania w zakresie radiochemii, a przy tym inspirować studentów i młodych naukowców do wyboru tej pasjonującej dziedziny“.
