Wyjście poza bańkę filtrującą

Jej powieść „Unterleuten” to właściwie pomnik wystawiony prowincji: Juli Zeh, pisarka i prawniczka, znana ze zdecydowanych opinii w społeczno-politycznych debatach. Od prawie 15 lat mieszka w małej miejscowości w Brandenburgii. Podczas gdy w jej książce „Unterleuten” społeczeństwo wiejskie wydaje się być dość spięte, sama autorka potrafi czerpać z życia wiejskiego wiele korzyści. W krótkim wywiadzie z deutschland.de wyjaśnia, dlaczego - oraz czego nadal brakuje.

Powiedziała Pani kiedyś, że przeprowadzka z Lipska na wieś była dla Pani „wyzwoleniem”. Pod jakim względem?

Po pierwsze mam tu wiele możliwości samorealizacji, czyli więcej swobody dla moich dzieci i moich zwierząt. Po drugie wyszłam poza miejsko-akademicką bańkę filtrującą. Tutaj poznaję i nawiązuję przyjaźnie z ludźmi, których nigdy bym nie napotkała w mieście, bo tam wszyscy się zawsze tylko mijają.

Niektórzy twierdzą, że osoba kreatywna, odnosząca sukcesy „powinna być” właściwie w Berlinie – blisko innych artystów, wydawców, sieci. Jak się to Pani udaje, że w Brandenburgii nie czuje się Pani odcięta od świata kultury?

Czuję się tu nawet dość odcięta od branży kulturalnej, ale to ma wielkie zalety. Mam więcej czasu na pisanie. Poza tym nie piszę dla branży kulturalnej, ale dla „normalnych” ludzi. Więc dobrze jest też brać udział w normalnym życiu.

W Niemczech - podobnie jak w wielu innych krajach - duże miasta mają ogromną siłę przyciągania. Ale zyskują również miasta średniej wielkości, podczas gdy przeprowadzka na wieś jest raczej rzadkością. Jak życie wiejskie może znów stać się atrakcyjne?

Problemem prowincji jest rażący brak infrastruktury. Jest zbyt mało szkół, zbyt mało lekarzy, zbyt mało autobusów i pociągów regionalnych. To sprawia, że życie tutaj jest bardzo trudne. Potrzeba w tym zakresie pilnych zmian, aby Niemcy stały się zamieszkiwalne na terenie całego kraju.

Rozmawiała: Helen Sibum

© www.deutschland.de

You would like to receive regular information about Germany?
Subscribe here: