Mediator w społeczeństwie wiedzy

Reprezentanci międzynarodowej sieci połączeń: przedstawiamy ludzi, którzy na całym świecie urzeczywistniają ideę Niemiec jako globalnego partnera. Ponieważ globalne zadania można realizować tylko wspólnie.

Wioska Ciptagelar jest oddalona o sześć godzin jazdy samochodem od Bandung, stolicy indonezyjskiej prowincji Jawa Zachodnia. Wioska jest położona głęboko w lesie deszczowym, lecz mimo tego zapewnia doskonały zasięg Internetu. „Z jednej strony używanie traktorów w rolnictwie jest tam zabronione, a ryż jest uprawiany tradycyjnie zgodnie z układem gwiazd. Z drugiej, media, smartfony i Internet są niedołączonym elementem codzienności w każdym obszarze życia”, wyjaśnia Subekti Priyadharma. Przygotowując się do obrony doktoratu na uniwersytecie w Erfurcie ten naukowiec zajmujący się mediami i komunikacją odwiedził kilka rdzennych społeczności w swojej ojczyźnie, w Indonezji. „Dzięki przeprowadzonym przeze mnie badaniom dowiedziałem się, że postęp cyfrowy i tradycyjny sposób życia mogą istnieć równolegle”. 

Niemiecko-indonezyjska współpraca studencka

Perspektywy, które ten 41-latek przedstawił niedawno studentom wydziału mediów i komunikacji społecznej na uniwersytecie w Erfurcie, gdzie przez jeden semestr letni oraz zimowy gościnnie wykładał w ramach projektu finansowanego przez Niemiecką Centralę Wymiany Akademickiej (DAAD). Współpraca międzynarodowa jest dla niego ważna. Dlatego już w trakcie pisania swojego doktoratu w 2015 r. wraz z kolegami zainicjował trzyletni projekt zakładający współpracę uniwersytetu w Erfurcie z jego uniwersytetem w Bandung. 

W ramach tego programu około 50 studentów, wykładowców i badaczy z Niemiec i Indonezji zwiedziło parlament w Dżakarcie oraz Bundestag w Berlinie, odwiedziło indonezyjskiego regulatora mediów czy redakcję niemieckiej gazety codziennej, spotkało się z politykami, artystami ulicznymi i przedstawicielami organizacji pozarządowych, a także wzięło udział w seminariach i warsztatach. „Wspólnie zastanawialiśmy się, jaką rolę odgrywają media w procesie transformacji w Indonezji i Niemczech” - mówi Priyadharma. Projekt zakończył się konferencją i publikacją naukową, a partnerstwo między uniwersytetami w Niemczech i Indonezji trwa do dziś. 

Współpraca z kolejnymi uniwersytetami w Brazylii i Austrii.

Powstała w ten sposób sieć ma kluczowe znaczenie według Priyadharmy. Współpraca nie ogranicza się do wymiany studentów i naukowców, lecz obejmuje również regularne gościnne wykłady byłych uczestników projektu. Na konferencjach i w grupach roboczych spotykają się specjaliści, którzy utrzymują formalne i nieformalne kontakty. „W ten sposób zapewniamy, że idea partnerstwa jest cały czas żywa, że dzięki niej powstają nowe pomysły, a także angażują się kolejne uniwersytety”. Dopiero niedawno nawiązano współpracę z Uniwersytetem Technicznym w Kolonii, Uniwersytetem w Salzburgu i Uniwersytetem Federalnym Fluminense w Rio de Janeiro.

Priyadharma prowadzi badania i angażuje się na rzecz niemiecko-indonezyjskiego partnerstwa aby przełamywać stereotypy i podważać ideę eurocentryzmu. Dotyczy to również powszechnych definicji krajów rozwiniętych i tak zwanych krajów rozwijających się. „Każdy, kto zapozna się z procesami transformacji, które zachodzą w Niemczech i Indonezji, od razu zrozumie, że te obydwa kraje nadal się rozwijają - na przykład pod względem cyfryzacji”. Prowadząc badania terenowe często stwierdza, że ludzie żyjący na skraju społeczeństwa mają umiejętności i wiedzę, których społeczeństwo większościowe może się od nich uczyć. „Moim laboratorium jest społeczeństwo. To tam zbieram dane, analizuję zmiany i obserwuję zachowania. Prowadząc moje badania chcę się odwdzięczyć ludziom, którzy pozwalają mi zaglądać w ich życie.” 

Priyadharma urodził się w małym miasteczku Majalengka na Jawie Zachodniej, a dorastał w Bandung. Ukierunkowanie jego badań na zmarginalizowane grupy oraz holistyczny punkt widzenia to nastawienie, które towarzyszy mu przez całe życie. „Kiedy na przykład rozmawiam z żebrakiem, zawsze mam świadomość, że ta osoba wie coś, czego ja nie wiem i że ta wiedza może mnie wzbogacić”.

Według Priyadharmy nie można jednoznacznie określić, gdzie znajduje się środek, a gdzie peryferie, w którym miejscu zaczyna się zmarginalizowane społeczeństwo, a dokąd sięga jego centrum. „Dla mnie te pozycje są dynamiczne i silnie związane z posiadaniem wiedzy i władzy, a także umiejętnością rozumienia nowych informacji. Wszyscy jesteśmy jednocześnie częścią centrum i skraju społeczeństwa.”. 

Priyadharma usłyszał po raz pierwszy o Erfurcie, gdy w 2005 r. przybył do Niemiec, gdzie pracował najpierw jako Au Pair, później był studentem na studiach magisterskich, doktorantem, a w końcu gościnnym wykładowcą DAAD. „W naszym domu w Indonezji wisi duża mapa przedstawiająca miasto. Jedna z naszych córek tutaj się urodziła, tutaj znaleźliśmy przyjaciół. Erfurt stał się dla nas drugim domem”.