Prince Emrah tańczy dla queerowych uchodźców

Jako mały chłopiec Emrah potajemnie zakładał ubrania i buty swojej mamy i podziwiał siebie przed lustrem. „Na każdej imprezie rodzinnej najchętniej tańczyłem z dziewczynami”, wspomina dzisiejszy 30-latek. Szczególnie fascynował go taniec brzucha. „Moim rodzicom wcale się to nie podobało. Zabronili mi tańczyć na imprezach”, opowiada. Kiedy jego rodzina dowiedziała się, że Emrah jest homoseksualistą, wyrzekła się go. Aby uniknąć kary więzienia, Emrah, który przybył do Turkmenistanu z Azerbejdżanu w wieku trzech lat, musiał uciekać do Turcji. Przez dwa i pół roku mieszkał w Stambule, a w 2015 roku przyjechał do Niemiec. Dopiero tutaj mógł swobodnie żyć jako osoba niebinarna. To oznacza, że Emrah nie określa siebie jako mężczyzny czy kobiety i można się do niego zwracać zarówno w formie męskiej, jak i żeńskiej.  

Początki w nowym kraju były trudne. „Nie wiedziałem, co zrobić ze swoim życiem. Z rodziną nie miałem żadnego kontaktu, a w Niemczech nie znałem nikogo”. Siłę odnalazł w swojej pasji, w tańcu brzucha. W grudniu 2016 r. Emrah po raz pierwszy wystąpił na niewielkim festiwalu. „Nie miałem pieniędzy na zakup kostiumu, więc uszyłem go z moich zasłon”, mówi z uśmiechem. 

Początkowo rzadko występował. „Jest tylko kilka miejsc dla queerowych artystów-uchodźców”, mówi. Aby się wyróżnić, Emrah wykreował nowy styl z dużą ilością brokatu, ekstrawaganckimi kostiumami i nakryciami głowy. Ta decyzja zmieniła wszystko. Emrah stał się sławny i przyjął pseudonim sceniczny: Prince Emrah. „Coraz częściej kontaktowali się ze mną inni artyści-uchodźcy”, mówi. W 2018 r. założył w Berlinie kolektyw „QueerBerg”, aby wspierać queerowych uchodźców i transseksualnych artystów. Członkowie kolektywu regularnie występują lub są kuratorami festiwali, imprez i wydarzeń solidarnościowych. 

Podczas pandemii Emrah zrobił kolejny krok. Wtedy założył kabaret „Black & Brown Cabaret”. „Podczas pandemii artyści nie mogli występować, a wszystkie bary i kluby były zamknięte”, wspomina Emrah. Jedynymi miejscami, które po spełnieniu określonych warunków pozostawały otwarte, były restauracje. Dlatego w jednej z nich, w której była mała scena, Emrah wystawił kabaret. Do dziś artyści z wielu krajów Bliskiego Wschodu i Azji występują tam podczas posiłków.  

Po pandemii zaczęły się zaproszenia na największe festiwale. „Występowałem tylko na małych scenach, główne sceny były zawsze zarezerwowane dla innych artystów”, wspomina. Dlatego Emrah zorganizował swój własny festiwal: „Whoriental Festival” w Berlinie, który ma być „celową prowokacją i jednocześnie miejscem spotkań”. Na scenie występują ludzie, których występy niosą ze sobą różne przesłania, takie jak pozytywne nastawienie do ciała, wsparcie czy różnorodność. Pierwszy festiwal odbędzie się we wrześniu 2024 r. i potrwa trzy dni. Dochód z warsztatów, występów, koncertów, paneli dyskusyjnych, drag shows i imprez zostanie przeznaczony na projekty queerowe.  

Praca Emrah jest zauważana również w innych częściach kraju. „Zagłębie Ruhry chce stworzyć podobne przestrzenie dla queerowych artystów-uchodźców”, mówi. Od 2023 roku organizuje tam „House of Namus”, serię wydarzeń, które odbywają się w różnych lokalizacjach. W czerwcu 2024 r. odbędzie się festiwal o tej samej nazwie. Będzie się wzorował na festiwalu „Whoriental” i ma być również bezpiecznym miejscem do zabawy – szczególnie dla muzułmańskich kobiet i osób queerowych. 

Pytany o swoje cele Emrah mówi: „Pragnę, aby queerowi artyści-uchodźcy zyskali nową rodzinę w Niemczech i znaleźli nadzieję na lepsze jutro”.