Dört teker üstünde evinde

Pazartesi sabahı saat dörtte seferi başlıyor, ardından tüm ülkeyi boydan boya dolaşıyor. Steffka Arnold beş yıldır kamyonuyla Almanya’da yollarda. Özellikle Hamburg’a, Rostock’a ve Frankfurt am Main’a sık sık gitse de işi onu ülkenin dört bir köşesine götürüyor. Geceleri otelde kalmıyor, onun yerine sevgiyle “Ulf” adını verdiği kamyonunda kalıyor. Burada her şeyi var: Yatak, buzdolabı, ve hatta bir sıcak hava fritözü. “Kamyonum benim evim, tıpkı tekerlekleri olan bir tiny house gibi.”

Hayallerinin işine kilitlenmek

38 yaşındaki kadın Aachen’lı ve uzun yıllar gastronomi alanında çalışmış. Korona pandemisi sırasında mesleki olarak yeni bir yol çizmesi gerekti ve hayallerinin işini buldu. “Yük lojistiği alanında eğitimli bir uzmanım ve yüklerin yüklenmesi ve boşaltılması konusunda zaten deneyimim vardı. Ben de dedim ki, neden kamyonu kendim kullanmıyorum?” Bir yeniden eğitim sayesinde üç ay içinde kamyon sürücü belgesi aldım ve o günden beri direksiyon başında oturuyorum.

Her gün yeni bir macera

Steffka Arnold sürücü kabininden pek çok sürüşün ve etkileyici manzaraların keyfini çıkarıyor. Başkaları sabahları trafik sıkışıklığında küfrederken o sisle örtülü tarlaların üzerinden doğan güneşi izliyor. “Akşamları tek başıma otobanda araba kullanırken, dikiz aynasında güneş batışını gördüğümde kendimi biraz ‘Aslan Kral’ filminde gibi hissediyorum, tabi savan yerine yol var.”

Özellikle de sürekli yeni yerler keşfetmeye bayılıyorum. “Bir gün Hamburg'da Alster'in yanından geçiyorum, ertesi gün rotam beni Bergstrasse'deki güzel üzüm bağlarına götürüyor, daha iyisi olamazdı” diye heyecanlanıyor kamyon şoförü.

Tekerlekler üzerindeki topluluk

Meslektaşlarıyla iletişim kurmak için bir uygulama kullanıyor, bu sayede problemler olması halinde onlarla fikir alışverişi yapıyor veya onlarla birlikte bir mola verebiliyor. “Bazen buluşuyoruz ve birlikte mangal yapıyoruz, başka bir gün ise sadece perdeleri çekip paydosun keyfini tek başımıza çıkarmak istiyoruz.” 

Yollardaki zorluklar

Yollardaki günler oldukça değişken. Bazen dost canlısı müşterilerden kahve ve sandviçle karşılanıyorlar, bazen ise trafikle ve sabırsız sürücülerle boğuşuyorlar. “Pek çok insan kamyonların sadece ayak bağı olduğunu düşünüyor. Fakat biz olmadan ne gıdaları, ne mobilyaları ne de spor ayakkabıları olurdu!”

Tutkuyla seferde

Cuma akşamı seferden eve geldiğinde pazartesiyi dört gözle bekliyor. “Bu iş için yanıp tutuşuyorum. Şöyle derler: ‘Kendine sevdiğin bir iş bulursan bir daha asla çalışmana gerek kalmaz, bende de durum bu.” Bu heyecanı geniş bir topluluğa da bulaştırıyor: Çünkü Steffka Arnold’a sık sık “„Kamyoncu Bebekler” programından bir televizyon ekibi eşlik ediyor. Gelecekten beklentiniz? „Daha fazla genç yetenek! Kamyon kullanmak bir macera!”