Niemiecki kult piłkarzyków: między knajpą a karierą

Każdy to wie: piłka nożna to synonim Niemiec, taki sam jak kiełbasa Bratwurst czy kaucja za butelki. Jednak nie każdy wie, że dotyczy to również futbolu stołowego, potocznie zwanego „piłkarzykami”. Niedawno na mistrzostwach Niemiec Linh Tran, wielokrotna mistrzyni świata, po raz kolejny ograła wszystkie swoje przeciwniczki. A Niemiecki Związek Futbolu Stołowego jest tym największym na świecie. Nie ma w tym nic dziwnego, bowiem w co drugiej knajpie w Niemczech stoi stół do piłkarzyków. A przy każdym takim stole obowiązuje święta zasada: przegrany stawia następną rundę. 

Jednak prawdziwą areną nie jest knajpa, a biuro. W wielu niemieckich firmach stylowy stół do piłkarzyków stał się symbolem postępu i współpracy zespołowej. Czyli stukot piłkarzyków to bicie serca kultury korporacyjnej? Nie do końca. Rzeczywistość wygląda zgoła inaczej: niekiedy entuzjaści piłkarzyków denerwują ciężko pracujących kolegów swoimi wrzaskami, a niekiedy stół kurzy się w kącie, ponieważ nikt nie chce, aby szef przyłapał go na „obijaniu się”. 

Kolejnym zagrożeniem dla idei współpracy zespołowej są bardzo gorące dyskusje na temat tego, czy grillami można obracać. Niektórzy uważają, że szalone obracanie grillami to wyraz kreatywnej wolności, natomiast dla innych jest to największa sportowa zbrodnia, którą należy karać wiecznym zakazem wstępu do pubu lub biura. 

Nie można zapominać o tych niepozornych osobnikach, które na prawdziwym boisku są co najwyżej statystami, lecz gdy staną przy stole z piłkarzykami wyzwalają swoją wewnętrzną bestię. To chwila, w której nawet szara myszka przeistacza się w Lionela Messiego. I właśnie wtedy wystarczy kilka ruchów, aby pokazać każdemu pozerowi, gdzie jego miejsce.

Czy to w knajpie, czy w biurze: piłkarzyki to bardzo demokratyczna rozrywka, ponieważ każdy może w niej uczestniczyć. Najważniejsze przy tym jest, aby cieszyć się grą, ale równie ważne jest to odwieczne pytanie: można obracać grillami, czy nie można?